Inmiddels ben ik al drie weken in het mooie Suriname. Al lijkt het alsof ik hier al maanden zit. Bijna elke dag doen we wel iets leuks of is gezellig.

De eerste week had ik nog vrij van mijn stage. Van deze week heb ik goed gebruik gemaakt en elke dag wel iets nieuws beleeft. Ik ben bij White Beach, Havanna lounge, vele zwembaden, poolparty, I love borgoe feestje, winkelcentrums, de partybus en nog veel meer geweest. Het was zelfs zo leuk, dat ik maandags op mijn eerste stagedag al best moe was.

Om bij stichting Wan Mama Pikien te komen, is al een hele opgave. De eerste dag zijn we extra vroeg vertrokken, en dat bleek ook wel nodig te zijn. Het fietsen hier is een grote chaos. Alleen al het feit dat alles ineens links moest, was al wennen en daarbij rijden de mensen hier als gekken. Volgens onze taxichauffeur 'dikke Brian' doet iedereen maar wat in het verkeer, het duurde dus niet lang voordat we ons eerste ongeluk voorbij zagen komen, waardoor het hele verkeer vast stond.

Op stage zelf is het wel prima, eigen kantoortje en wij mogen zelfstandig het onderzoek uitvoeren. Al horen we wel soms 'iets' door het plafond kruipen, dat geeft extra sensatie aan onze stagedag. Tot nu toe zijn we informatie aan het verzamelen en met allerlei 'slimme' mensen in gesprek die ons verder kunnen helpen. We hopen binnenkort naar het binnenland te gaan om daar meer over de Marroncultuur te leren. Afgelopen week is er wel iets naars gebeurd bij de stichting. Er is namelijk ingebroken en zelfs de ventilatoren, magnetron, waterkoker en router zijn meegenomen. Erg sneu voor een kleine stichting waarvoor geld al erg schaars is. Waarschijnlijk verhuizen we binnenkort naar een betere wijk in Paramaribo en verlaten we deze ghetto.

Ook hebben we al flinke regenbuien meegemaakt, zelfs zo erg dat alle straten blank stonden. Maar als ik hoor dat jullie in Nederland al kachels en warme dekens nodig hebben, mag ik niet klagen met minimaal 35 graden.

Afgelopen weekend ben ik op trip geweest naar de Brownsberg. We vertrokken om 8:00 met een gezellige bus richting Berg en Dal waar we eerst van een kabelbaan afgingen. Dit was echt super mooi! In het begin was ik erg bang, want het was echt heel hoog en je ging super hard. Op de laatste baan heb ik zelfs op de kop gehangen, hele vette ervaring. Vervolgens reden we door naar het Brokopondo Stuwmeer. Hier gingen met een bootje naar een privé eilandje waar we konden zwemmen en vissen. Het was hier heerlijk rustig en lekker verkoelend. Helaas ben ik nog steeds niet bruin, misschien moet ik stoppen met mezelf insmeren met factor 50. Daarna reden we verder naar de onze slaapplek op Brownsberg. We sliepen in hangmatten en hadden ze al snel opgehangen. Het eten wat kok Jonathan had gemaakt was echt heel erg lekker (behalve de kip met botjes). In de avond gingen een nachtelijke jugletocht maken, waarbij we kleine diertjes gingen spotten. De kikkertjes, duizendpoten, termieten, hagedissen waren al indrukwekkend maar vielen in het niets bij het zien van de tarantula. Het was super leuk om hem even vast te kunnen houden, ik was niet eens bang! (Ja ik heb foto's als bewijs!). De jungletocht kwam ten einde en al snel zaten we lekker bij het kampvuur met een verdiende borgoe-cola. Onze geweldige 'lichtelijk' gestoorde gids Sergio liet hier nog even zien hoe goed hij kon dansen. Deze indrukwekkende dag zorgde ervoor dat we rond 1:00 totaal uitgeput in onze hangmatten doken. Ik heb echt heerlijk geslapen, en ben zelfs niet wakker geworden van de luidruchtige brulapen. Om 6 uur werden we gewekt om van de zonsopgang te kunnen genieten. Na het ontbijt maakte we ons klaar voor de wandeltocht naar de Leovallen en Irenevallen. Het was een zware tocht met veel steile stukken, maar ik ben niet gevallen. De tocht was het zeker waard! Het water was erg verkoelend maar ik zag al een beetje op tegen de terugweg. De heenweg was namelijk vooral dalen en de terugweg vooral klimmen. Het viel uiteindelijk best mee en in een recordtijd van 55 minuten zijn we terug gelopen naar ons kamp. Na nog een lekkere maaltijd reden we terug naar Paramaribo.

Op dit moment geniet ik van de mooie foto's en de brandende spierpijn in mijn benen, buik, kuiten, rug, voeten eigenlijk overal wel. Maar het was het zeker waard.